Week uno
Door: Julia
Blijf op de hoogte en volg Julia
25 November 2015 | Verenigde Staten, Kittery
Daar zit ik dan, op mijn bedje in mijn nieuwe kamer na mijn eerste week in Amerika. De eerste week ging zo langzaam maar tegelijkertijd ook heel snel, en de realisatie kickt langzaam in.
Na het aftellen van elke dag was het maandagochtend dan eindelijk zover: ik mocht vliegen! In mijn laatste week heb ik het erg druk gehad met laatste dingetjes kopen en mensen voor het laatst nog even zien. Vrijdagavond heb ik een erg leuk afscheidsfeest gehad, en zondagavond hebben we gezellig nog even met de hele familie gegeten.
De meeste van jullie kennen mij wel, en weten dat ik graag de allerbelangrijkste dingen uitstel tot het allerlaatst: zo ook het inpakken van mijn koffer. Zo zat ik dus zondagavond laat nog te stressen, en is het ook geen wonder dat ik een paar heel belangrijke dingen (waaronder drop!) ben vergeten. Struggles van een uitsteller.
Na een rustige vlucht van 9 uur werd ik met 4 andere meiden naar het hotel gebracht wat er overigens erg luxe en groot uitzag.
Maandag bestond vooral uit het ontvangen van alle au-pairs, en het bijkomen van de jetlag. Maar dinsdag mochten we hard aan de bak.
Half zeven kregen wij via de hoteltelefoon een wake up call, en vanaf 8 uur mochten wij met zo'n 100 mensen in een zaal zitten en luisteren naar 'The Introduction to the United States and Au Pair: The Three no's' en 'Living in America: Cultural Adaptation'. Vanaf 4 uur was er een New York City Tour, die veel au pairs van hun gastgezin cadeau kregen, en zijn we bovenop Rockefeller Centre geweest, en hebben we het Vrijheidsbeeld en Times Square gezien.
Woensdag hebben we een hele lange dag Orientation gehad, van 8:00 tot 6:30 ('s avonds), en dit was ook niet heel bijzonder. Een hele dag luisteren naar 'Child Care Safety' en 'Child Care Training' is niet iets wat ik dagelijks zou willen doen, maar het was wel erg leerzaam en dat is natuurlijk het punt van de hele Orientation. Verder kwam ook wel duidelijk naar voren dat als er iets kleins met een kind is, bijvoorbeeld een bloedneus dat na 5 minuutjes niet gestopt is, je 911 gewoon mag bellen. Of als je baby blijft huilen, en je zit met je handen in het haar? Bel 911. Zo casual.
Donderdag was een samenvattingsdag tot 2 uur. Daarna werden wij in groepjes opgeroepen (hing af van de locatie waar je naartoe moest) en zo werd ik met mijn groepje een bus in gegooid en geloodst naar het trein station in Stamford, Connecticut. Na een lange rit van 4 uur moest ik uitstappen in Boston, waar Monique me stond op te wachten.
Omdat vrijdag de laatste dag was voor de vakantie, en Ilja morgen (woensdag) vertrekt heeft ze gelijk aan mij laten zien hoe een normale schooldag eruit ziet. Zaterdagmiddag gaf Ilja een combinatie van een verjaardag en afscheidsfeest, en heb ik iedereen van de familie en vrienden ontmoet. Ik moet zeggen dat ik feesten hier wel een stuk leuker vind dan die standaard Hollandse feesten waarbij je in een kringetje zit, maar misschien komt dat door een beetje Hollands bloed wat mij ontbreekt. Mensen staan verspreid door het hele huis (begane grond hoor) en beginnen om 3 uur al gezellig met een wijntje of een biertje. De meeste gasten waren rond een uur of 8 al vertrokken, maar Nick's broer en schoonzus en een vriendin van de familie waren er nog. Daarmee hebben we Cards against Humanity gespeeld, erg grappig spel.
De afgelopen drie dagen bestonden uit leuke dingen doen met de kids, en een beetje 'bonden' met de familie. Je moet natuurlijk wel even aan elkaar wennen, we zitten bovendien een jaar aan elkaar vast ;).
Samengevat heb ik het hier naar mijn zin, de jongens zijn super lief. Nick heeft echte Amerikaanse humor en kan wel tegen grapjes. Monique is erg lief en vraagt ook hoe het met me gaat.
Ik ga het hier nog wel een jaartje volhouden!
Na het aftellen van elke dag was het maandagochtend dan eindelijk zover: ik mocht vliegen! In mijn laatste week heb ik het erg druk gehad met laatste dingetjes kopen en mensen voor het laatst nog even zien. Vrijdagavond heb ik een erg leuk afscheidsfeest gehad, en zondagavond hebben we gezellig nog even met de hele familie gegeten.
De meeste van jullie kennen mij wel, en weten dat ik graag de allerbelangrijkste dingen uitstel tot het allerlaatst: zo ook het inpakken van mijn koffer. Zo zat ik dus zondagavond laat nog te stressen, en is het ook geen wonder dat ik een paar heel belangrijke dingen (waaronder drop!) ben vergeten. Struggles van een uitsteller.
Na een rustige vlucht van 9 uur werd ik met 4 andere meiden naar het hotel gebracht wat er overigens erg luxe en groot uitzag.
Maandag bestond vooral uit het ontvangen van alle au-pairs, en het bijkomen van de jetlag. Maar dinsdag mochten we hard aan de bak.
Half zeven kregen wij via de hoteltelefoon een wake up call, en vanaf 8 uur mochten wij met zo'n 100 mensen in een zaal zitten en luisteren naar 'The Introduction to the United States and Au Pair: The Three no's' en 'Living in America: Cultural Adaptation'. Vanaf 4 uur was er een New York City Tour, die veel au pairs van hun gastgezin cadeau kregen, en zijn we bovenop Rockefeller Centre geweest, en hebben we het Vrijheidsbeeld en Times Square gezien.
Woensdag hebben we een hele lange dag Orientation gehad, van 8:00 tot 6:30 ('s avonds), en dit was ook niet heel bijzonder. Een hele dag luisteren naar 'Child Care Safety' en 'Child Care Training' is niet iets wat ik dagelijks zou willen doen, maar het was wel erg leerzaam en dat is natuurlijk het punt van de hele Orientation. Verder kwam ook wel duidelijk naar voren dat als er iets kleins met een kind is, bijvoorbeeld een bloedneus dat na 5 minuutjes niet gestopt is, je 911 gewoon mag bellen. Of als je baby blijft huilen, en je zit met je handen in het haar? Bel 911. Zo casual.
Donderdag was een samenvattingsdag tot 2 uur. Daarna werden wij in groepjes opgeroepen (hing af van de locatie waar je naartoe moest) en zo werd ik met mijn groepje een bus in gegooid en geloodst naar het trein station in Stamford, Connecticut. Na een lange rit van 4 uur moest ik uitstappen in Boston, waar Monique me stond op te wachten.
Omdat vrijdag de laatste dag was voor de vakantie, en Ilja morgen (woensdag) vertrekt heeft ze gelijk aan mij laten zien hoe een normale schooldag eruit ziet. Zaterdagmiddag gaf Ilja een combinatie van een verjaardag en afscheidsfeest, en heb ik iedereen van de familie en vrienden ontmoet. Ik moet zeggen dat ik feesten hier wel een stuk leuker vind dan die standaard Hollandse feesten waarbij je in een kringetje zit, maar misschien komt dat door een beetje Hollands bloed wat mij ontbreekt. Mensen staan verspreid door het hele huis (begane grond hoor) en beginnen om 3 uur al gezellig met een wijntje of een biertje. De meeste gasten waren rond een uur of 8 al vertrokken, maar Nick's broer en schoonzus en een vriendin van de familie waren er nog. Daarmee hebben we Cards against Humanity gespeeld, erg grappig spel.
De afgelopen drie dagen bestonden uit leuke dingen doen met de kids, en een beetje 'bonden' met de familie. Je moet natuurlijk wel even aan elkaar wennen, we zitten bovendien een jaar aan elkaar vast ;).
Samengevat heb ik het hier naar mijn zin, de jongens zijn super lief. Nick heeft echte Amerikaanse humor en kan wel tegen grapjes. Monique is erg lief en vraagt ook hoe het met me gaat.
Ik ga het hier nog wel een jaartje volhouden!
-
25 November 2015 - 10:35
Edith:
Ha lieve Juul, wat schrijf je gezellig daar ik voortaan echt voor zitten hoor. Hoop heel erg dat je het nog lang naar je zin zult hebben. XXX -
25 November 2015 - 14:06
Sandra:
Klinkt goed Juul. Zou je wel eens willen zien rond scharrelen daar. Veel succes komende dagen alleen met de kids. Chocolade pepernoten toch niet vergeten?
Liefs Mama
-
25 November 2015 - 19:21
Emma:
Super leuk Juul! Je bent 'n toppertje! -
25 November 2015 - 23:15
Anton:
Gezellig ban je te lezen Juul! Ik hoor je praten. Ben benieuwd naar je verhalen over de jongens. Liefs! -
30 November 2015 - 10:37
Oma :
Lieve Julia, het is me gelukt om je verslag te lezen, ja ik leer het nog wel!
Ik ben blij voor je dat het zover is, want wachten is ook moeilijk.
Het is hier zaterdag St. Nicolaas, maar daar zal jij niet zoveel van merken maar jij
heb weer andere feestjes heb ik gelezen!
30 dec. heb ik gelukkig de laatste kuur en dan kunnen we vol goede moed aan het
nieuwe jaar beginnen!
Lieve Julia houd je goed maar laat ook weten wanneer het minder gaat, dan staan
we misschien wel op de stoep!
veel liefs van je oma. -
06 December 2015 - 17:59
Pien Dronkers:
Hoi lieve Julia,
Jij maakt wel veel mee zeg!
En hoe gaat dat allemaal?
Lukt het je om in het engels je te handhaven?
Vast wel denk ik.
Hier stond het bol van sinterklaas maar nog niet voor ons.
Pas volgende week vieren wij het.
En jij krijgt vast bezoek van de kerstman!
We wensen je heel goede feestdagen toe.
Sterkte bij al het nieuwe en ik hoop dat je er ook van kunt genieten!
liefs van ons uit Bunnik
Pien -
06 December 2015 - 17:59
Pien Dronkers:
Hoi lieve Julia,
Jij maakt wel veel mee zeg!
En hoe gaat dat allemaal?
Lukt het je om in het engels je te handhaven?
Vast wel denk ik.
Hier stond het bol van sinterklaas maar nog niet voor ons.
Pas volgende week vieren wij het.
En jij krijgt vast bezoek van de kerstman!
We wensen je heel goede feestdagen toe.
Sterkte bij al het nieuwe en ik hoop dat je er ook van kunt genieten!
liefs van ons uit Bunnik
Pien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
